Home
Cuma Açılan Kapının Ardında
İnsan niyetine girmeye görsün… Cuma denince aklıma Beyazıt Meydanı düşer. Okulum, İstanbul Üniversitesi’nin anıtsal kapısının nöbetini tuttuğu meydan. Bu meydandan ana kampüs içine girildiğinde, ola ki o gün bir protesto yoksa, şehrin gürültüsü dışarıda kalır. Ağaçların koruyuculuğunu üstlendiği bir huzur başlar. Uzun bahçe boyunca yürümek güzeldir. Ve eğer günlerden Cuma ise bu yürüyüşün sonunda ödüle açılan bir kapı vardır. Yalnızca Cuma günleri açık tutulan, Süleymaniye Camii’ne açılan…
Sıradanlığa Teslim Olan Foça
24.04.2016
gezi | kıyı bucak
6
Yokluğunda Yedi Yıl
23.03.2016
Geç vakit yattım. Ege ise çok erken uyandırdı bu sabah… Gariptir; hiç zor gelmedi uyanmak. Giyindik, kuşandık. Sokağa çıktık. Hava mis gibi. Güneş görünmüyordu ortalıkta; bulutların ardındaydı. Ama gökyüzü pek ferahtı. Dalları bembeyaz çiçeklerle süslenmiş vişne ağacı selamladı bizi. Ege’yi anneme bıraktım. Eve dönerken kaldırım taşları arasından fırlayan hindibalar dikkatimi çekti. Sarı sarı, dik başlı. Bir yolunu bulup, yükselmişler. Bahçemizde leylak ağaçlarının kimisi tomurcuklu, kimisi…
yazı | günce
0
Siz Evin Delisi Diyebilirsiniz Ama O Bir Afrosit!
28.02.2016
İnsanlar girer yaşamımıza. İnsanlar veda eder bize. Bazen yollarımızı kendimiz ayırırız. Kimi zaman ummadık bir kapıda buluşur tanışmayanlar. Kapanan her kapı hoşgörüyle kabullenilmeli; çünkü evrenin, Tanrı’nın planı bir başka yerden mutlaka bir ışıklı pencere açacaktır. Hoca’nımın Pazar vaazı kısa olur! Hoc’anım demek gönlünüzü okşamazsa “yaşam koçu” da deyiverin. O zaman da derim ki “bedava seans, bu kadar”! Keza asıl diyeceğim başka. Neredeyse dört sene olmuş biz Başak’la Başak sayesinde…
yazı | anlatı
5
Neler Oldu Neler…
27.02.2016
Son yazıdan bu yana tam üç mevsim, iki seçim, sayısız olay, sayısız kayıp, sayılabilir miktarda sevinç yaşadık hepimiz. Yazacak pek çok şey birikti. Yazmaktan vazgeçmişlikle ilgisi yoktu sessizliğin. Biliniz. Hele ki umutsuzluk, bezginlik, boşvermişlik gibi haller hiç uzun süre etki edemedi bana. Biraz bakım vardı Karafakiden’de… Biraz da benim çalışmalarım yoğundu. Siz de unutmuşsunuzdur; yüksek lisans tezi yazıyorum son üç senedir ve nihayet son düzlüğe geldim…